Tekst o gen. Stanisławie Wróblewskim został przygotowany przez Karola de Ślepowron-Wróblewskiego herbu Ślepowron, Sekretarza Zarządu Oddziału Związku Szlachty Polskiej w Toruniu. To kolejny już tekst poświęcony członkom tej rodziny (poprzednio historią o innym generale Wróblewskim podzielił się p. Karol w listopadzie 2022 r. – jego tekst tutaj >>>). Zachęcamy Państwa do publikacji podobnych materiałów.
Stanisław Andrzej Ślepowron Wróblewski (1868-1949). Generał dywizji Wojska Polskiego. Przyczynek do biografii. Część I – rodzina i czasy zaborów.
Generał Stanisław Andrzej Wróblewski herbu Ślepowron urodził się w Skwirze 13 grudnia 1868 r. (na terenie ówczesnej guberni kijowskiej), zmarł zaś 14 lipca 1949 r. w Warszawie. Jego rodzicami byli Jan Ślepowron Wróblewski, właściciel ziemski w okolicach Skwiry na Ukrainie oraz Zofia Wróblewska z Jelskich h. Pielesz. Ojciec przyszłego Generała pochodził z osiadłej w Ziemi Halickiej w połowie XVII w. rodziny szlacheckiej Wróblewskich posługującej się odmianą własną herbu Ślepowron zwaną również mylnie Korwinem, przybyłej z woj. brzesko-kujawskiego.
Zdjęcie 1. Wywód genealogicznych Wróblewskich herbu własnego Ślepowron.
Zdjęcie 2. Zachowana pieczęć herbowa Ślepowron Wróblewskich, kuzyna gen. bryg. W.P. Jana Karola Ślepowron Wróblewski (zbiory prywatne autora)
Drzewo genealogiczne Wróblewskich herbu Ślepowron z woj. brzesko-kujawskiego i Ziemi Halickiej.
- Łukasz Wróblewski x Katarzyna Owadowska, rotmistrz chorągwi kozackiej z zaciągu Ziemi Halickiej 1649 r., komput wojsk koronnych 1651 r.
1.1 Piotr Wróblewski x żona N.N.
- Sebastian Wróblewski x Katarzyna Raytarowska
- Józef Wróblewski x Magdalena Siomiak
- Bazyli Wróblewski. x Marianna de Czaykowska
- Jan Wróblewski x Maria Gajewska
1.1.1.3.1 Wacław Wróblewski x Wiktoria Schaller
1.1.1.3.1.1 Gustaw Wróblewski x Maria Karolina Malarska
1.1.1.3.1.2 Jan Wróblewski x Zofia Jelska h. Pielesz, zmarła w Krakowie.
1.1.1.3.1.2.1 Stanisław Andrzej Wróblewski generał dywizji W.P. x żona Gizela Funk ur. 25.06.1878 w miejscowości Cheb, kraj. Karlowe Wary – Czechy, c. Gustawa i Katarzyny.
Małżeństwo Stanisława Wróblewskiego i Gizeli nie doczekało się potomstwa.
Poniżej starsze rodzeństwo Stanisława Andrzeja Wróblewskiego:
1.1.1.3.1.2.2 Ignacy Antonii Wróblewski ur. 1859 r. w Małej Brzostownicy, dwór Golnie k. Grodna, zabór rosyjski, zmarł w Warszawie 1953 r., znany polski malarz, rysownik i grafik.
1.1.1.3.1.2.3 Józef Stanisław Wróblewski ur. 1855 r. w Małej Brzostownicy, dwór Golnie k. Grodna w zaborze rosyjskim.
Zdj. 2a Pol. Tow. Gen. daty ur. i miejsce braci: Józefa i Ignacego
źródło: Geneteka.pl >>>>
Matka generała Stanisława Wróblewskiego Zofia z Jelskich pochodziła z szlacheckiej rodziny pieczętującej się herbem Pielesz, gałęzi rodu spokrewnionej z Moniuszkami, a przez babkę z ks. Sapiehami i ks. Lubomirskimi. Zofia Jelska była córką Michała Jelskiego i Klotyldy Moniuszko. Więcej informacji tutaj: >>>
Drzewo genealogiczne Zofii Jelskiej herbu Pilesz zamężnej z Janem Wróblewski herbu własnego Ślepowron/ Korwin:
- Wladysław Jelski h. Pielesz x Helena Brzostowska h. Strzemię
1.1 Franciszek Jelski h. Pielesz x Amelia ks. Sapeżanka h. Lis
1.1.1 Michał Jelski h. Pielesz x Klotylda Moniuszko h. Krzywda.
1.1.1.1. Zofia Jelska h. Pielesz x Jan Wróblewski h. własnego Ślepowron.
Ze Skwiry w zaborze rosyjskim na Ukrainie, gdzie urodził się Stanisław, rodzina Wróblewskich przeniosła się w okolice Husiatyna nad rzeką Zbrucz, dopływem Dniestru w zaborze austriackim.
Młody Stanisław rozpoczyna edukację w Gimnazjum Św. Anny w Krakowie, znanym obecnie jako I Liceum Ogólnokształcące im. Bartłomieja Nowodworskiego w Krakowie. Po ukończeniu sześciu klas krakowskiego gimnazjum wstępuje w mury znanej Szkoły Kadetów w Łobzowie w granicach administracyjnych Krakowa. W 1888 r. zdaje egzamin dyplomowy w Szkole Kadetów i dostaje przydziały wojskowe we Lwowie oraz w Czortkowie, gdzie pełnił służbę do 1891 r., w szeregach 95. pułku piechoty Austro-Węgier. Stanisław Wróblewski 1 maja 1891 otrzymuje awans na pierwszy stopień oficerski podporucznika wraz z nowym przydziałem do 91. pułku piechoty w czeskich Budziejowicach, gdzie pełnił służbę do końca września 1893 r. Od 1.10.1893 r. przeniesiony zostaje do 35. pułku piechoty w Pradze, następnym jego garnizonem (tego samego pułku) było Pilzno (do 15.01.1903 r.), skąd został przeniesiony do Wiednia oraz następnie do Łobzowa jako instruktor i wykładowca w Szkole Kadetów, awansując tam do stopnia kapitana. W latach 1912-1914 był wykładowcą w Wojskowej Szkole Realnej oraz dowódcą batalionu w 95. pułku piechoty Austro-Węgier stacjonującym we Lwowie. W 1913 r. pomagał w organizacji V Dryżyny Strzeleckiej w Czortkowie, wykazując tym samym sympatie do powstającego ruchu, który miał nastawienie w kierunku odzyskania niepodległości. W 1914r. otrzymuje awans na majora, a z chwilą wybuchu I Wojny Światowej dowodzi kompanią, następnie batalionem na froncie rosyjskim w 95. pułku piechoty. W 1914 r. podczas ciężkich walk w bitwie o Kraków zostaje ranny w walkach o Brzesko Nowe, a po rekonwalescencji obejmuje funkcję zastępcy dowódcy pułku walcząc na froncie wschodnim. W 1916r. awansuje na podpułkownika C.K. Armii Austro -Węgier.
Zdjęcie 3. Ppłk C.K. armii Austro-Węgier Stanisław Wróblewski.
Po rozpadzie armii rosyjskiej w 1917 r. obejmuje w części Imperium Rosyjskiego na Ukrainie funkcję komendanta wojskowego portu i miasta Chersoń w Limanie Dniepru, którą pełni do 31 października 1918 r., następnie powraca do Polski, wstępując 13 listopada 1918 r. w randze podpułkownika do odrodzonego Wojska Polskiego.
Dziennik Personalny, Dekrety Naczelnego Wodza o nadaniu stopni oficerskich zawodowym oficerom z armii austriacko-węgierskiej, płk Stanisław Ślepowron Wróblewski, d-ca 1 Brygady Strzelców Podhalańskich (strona 2):
https://www.wbc.poznan.pl/dlibra/publication/74074/edition/89248/content
Zdjęcie 4. Dekret Naczelnego Wodza o nadaniu stopnia pułkownika Stanisławowi Wróblewskiemu.
Zdjęcie 5. Pułkownik W.P. , d-ca 1 Bryg. Strz. Podhalańskich.
W części drugiej opiszę okres służby wojskowej od chwili wstąpienia do Wojska Polskiego poprzez wojnę polsko-bolszewicką, pełnione funkcje dowódcze w Wojsku Polskim do chwili przejścia w stan spoczynku i śmierci generała w 1949 r.
Opracował Karol Piotr de Ślepowron-Wróblewski.